๐ฝ๐ผ๐ฝ๐ผ๐๐ผ! ๐๐๐๐ผ๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐ฝ๐ผ๐๐ผ๐๐๐!
๐ฝ๐ผ๐ฝ๐ผ๐๐ผ! ๐๐๐๐ผ๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐ฝ๐ผ๐๐ผ๐๐๐!
May isang lalaking nakapulot ng isang kakaibang libro, simple lamang ang pagkakagawa nito at mukhang pinaglumaan na ng panahon. Tinahi lamang ang mga gilid, kulay kayumanggi na ang mga papel at may taling nakapulupot dito na mukhang yari lamang sa isang dahon ng halaman.
Sa harapan ng libro ay may malaking nakasulat:
๐๐ช๐ฌ๐๐ ๐ข๐ค ๐๐ฉ๐ค๐ฃ๐ ๐๐๐๐๐จ๐๐๐๐ฃ!
[แดsแดunษฏdษuฦ lแดqษนo]
Hindi ordinaryong tinta ang pinangsulat sa librong iyon dahil kulay pula ang mga ito at may kakaibang amoy. Dala ng lubusang pagtataka kung ano ba ang mayroon sa librong iyon ay agad niyang hinila ang taling nakapulupot sa libro at binuklat niya na ito at sinimulan nang basahin.
Sa unahang pahina nito ay nakita niya ang mga katagang:
๐ผ๐ฃ๐ ๐ข๐๐ ๐จ๐๐ก๐๐ฉ๐ ๐ง๐๐ฉ๐ค ๐๐ฎ ๐ข๐๐ฎ
๐จ๐ช๐ข๐ฅ๐๐ฃ๐ ๐๐ฃ๐๐ ๐๐ฃ
Hindi niya ito pinansin, bagkus ay nagpatuloy lang siya sa pagbuklat sa sunod na pahina:
๐ฝ๐๐ฃ๐๐๐๐จ๐ ๐ข๐ค ๐ฅ๐ ๐ง๐๐ฃ?!
๐๐ช๐ข๐๐ฃ๐๐ ๐ ๐ ๐๐๐๐๐ก ๐ ๐๐๐๐ง๐๐ฅ๐๐ฃ ๐๐ฎ ๐๐ฎ๐ค
๐ฃ๐๐ฃ๐ ๐๐๐๐๐ง๐๐ฅ๐๐ฃ
Tulad ng ginawa niya sa naunang pahina ay hindi niya rin ito pinansin at nagpatuloy lang sa pagbubuklat sa susunod:
๐๐๐-๐๐ฃ๐๐๐ฉ ๐ ๐! ๐๐๐ฎ๐ ๐๐ฎ ๐ฅ๐๐ก๐๐๐ ๐ฃ๐๐ฃ๐
๐ฃ๐๐ฃ๐๐๐ฎ๐๐ฃ
๐๐๐๐ช ๐๐ฎ ๐๐๐ฃ๐๐ฎ๐๐ฃ๐ ๐๐๐๐๐ฃ๐ฉ๐๐ฎ๐๐ฃ
Kumunot ang noo ng lalaki at mga ilang segundo munang tumigil sa pagbabasa, maya-maya rin ay nagpatuloy na ulit siya:
๐๐๐ ๐๐ฃ๐๐ ๐ ๐ ๐จ๐ ๐๐ ๐๐ฃ๐ ๐ข๐๐ ๐จ๐๐จ๐๐๐๐๐๐ฃ
๐๐ช๐ฃ๐๐๐ฃ ๐ข๐ค ๐๐ฉ๐ค ๐๐ฉ ๐ฌ๐๐ ๐๐๐๐๐ก๐๐ฌ๐๐ก๐๐๐ฃ
Seryoso ๐ก๐ ๐๐ก๐ ๐๐๐ก๐ฌ๐๐ก๐ pagbabasa at ibinuklat na ang ๐ฆ๐จ๐ฆ๐จ๐ก๐ข๐ ๐ก๐ pahina:
'๐๐๐ ๐ฃ๐ '๐ฌ๐๐ ๐ ๐๐ฃ๐ ๐ข๐๐๐จ๐๐จ๐๐ก๐๐ฉ๐
๐๐๐๐๐ฃ๐ ๐๐ฉ๐ค ๐๐ฎ ๐๐ฎ๐ค๐ฃ๐ ๐๐๐ฃ๐๐๐๐จ๐
๐ฟ๐๐๐๐ก ๐๐๐ก๐ ๐ข๐ค ๐๐ฎ ๐๐๐ฃ๐๐ฎ๐๐ฃ๐ ๐ฅ๐ช๐ฅ๐ช๐ฉ๐ช๐ก๐๐ฃ!
Bigla siyang tumawa nang malakas sa nabasa niyang iyon at binasa ulit ang mga kataga, ngunit sa malakas nang boses:
'๐๐๐ ๐ฃ๐ '๐ฌ๐๐ ๐ ๐๐ฃ๐ ๐ก๐๐ก๐๐ฃ๐๐ค๐ฃ ๐จ๐ ๐๐ฎ๐ค๐ฃ๐
๐ก๐๐ ๐ช๐ง๐๐ฃ
๐ฟ๐๐๐๐ก ๐ข๐๐ ๐ข๐๐ฉ๐ ๐ข๐ค ๐๐ฎ ๐๐๐ฃ๐๐ฎ๐๐ฃ๐ ๐๐ช๐๐ช๐ ๐ช๐ฉ๐๐ฃ!
Habang binabasa niya ito nang sobrang lakas at patawa-tawa ay lumingon siya sa lahat ng direksyon na para bang inaasar niya pa ang libro:
'๐๐๐ ๐ฃ๐ '๐ฌ๐๐ ๐ ๐๐ฃ๐ ๐ข๐๐๐๐๐๐๐ก๐๐ฌ๐๐ฃ๐
๐๐จ๐๐ฅ ๐ฃ๐ ๐๐๐ฃ๐๐ ๐๐ฉ๐ค ๐ฉ๐ค๐ฉ๐ค๐ค
๐ฟ๐๐๐๐ก ๐๐๐๐๐ฎ๐๐ ๐๐ฃ ๐๐๐ฎ๐ ๐๐ฃ๐ ๐๐ฎ๐ค๐ฃ๐ ๐ช๐ก๐ค!
Tuluyan na siyang bumagsak sa sahig at halos malagutan na ng hininga................... sa katatawa. Ibinuklat na niya ang pinakahuling ๐ฃ๐hina ng libro at nabasa ang mga katagang:
๐๐๐๐ฎ๐ค๐ฃ, ๐ ๐๐๐ก๐๐ฃ๐๐๐ฃ ๐ข๐ค ๐๐ฉ๐ค๐ฃ๐
๐๐๐๐๐๐๐ ๐จ๐ ๐๐๐
๐๐ช๐ฃ๐ ๐๐ฎ๐๐ฌ ๐ข๐ค๐ฃ๐ ๐ฃ๐๐ง๐๐ฌ๐๐ก ๐ ๐ ๐๐๐ฎ๐!
Hindi niya pinaniwalaan ang lahat ng mga nabasa niya sa libro sa halip ay tinapon niya na lamang ito.
Kinabukasan... isang balita ang yumanig sa kanilang buong bayan. Isang lalaki ang natagpuang wala nang mga mata, putol ang dila, at ulo nito'y may kung sinong bumiyak.
Kwento ay basahin nang mariin
Lihim nito ay iyong tuklasin
Mga babala rito ay iyong pansinin
Mga sinabi rito ay iyong sundin
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento